Kinderen ondervinden soms moeilijkheden om de aangeboden leerstof op school te verwerken. Sommige kinderen hebben moeilijkheden met lezen, spelling en/of rekenen. Wanneer het kind een leerachterstand heeft opgelopen kan dit vaak na intensieve therapie (grotendeels) worden ingehaald.
Het kan ook om een leerstoornis gaan, waarbij de problemen grotendeels aanwezig blijven, ook na intensieve therapie. Dan is er sprake van een stoornis en kan een diagnose gesteld worden. We spreken dan van dyslexie, dysorthografie en dyscalculie. Bij deze kinderen worden extra hulpmiddelen ingezet om hen bijkomend te ondersteunen.
Kinderen met dyslexie ondervinden hardnekkige problemen bij het automatiseren van de teken-klankkoppeling. Dit wil zeggen dat deze kinderen het moeilijk vinden om een geschreven letter om te zetten in een klank. Deze problemen maken het hen moeilijk om vlot en correct te lezen.
Bij dysorthografie heeft het kind problemen met het automatiseren van de klank-tekenkoppeling en de spellingsregels. Ze vinden het moeilijk om spraakklanken om te zetten in letters. Ook de spellingsregels worden moeilijk onthouden.
Bij dyscalculie is er sprake van een hardnekkig probleem bij het automatiseren van rekenfeiten (vb. tafels) en rekenprocedures (vb. bewerkingen). Deze kinderen hebben vaak ook een beperkt inzicht in de getalstructuur en de getalwaarde. Ook het omzetten van rekentaal of vraagstukken naar een bewerking vormt soms een struikelblok.
